Bu sorun aslında oldukça yaygın. Teşhis cihazları kullanılarak tespit edilebilen elektriksel arızalar hariç, mekanik yakıt sistemi bileşenlerinin aşınması, yalnızca tüm enjektörlerin aynı anda değiştirilmesiyle giderilebilir. Aşınmış bileşenlerde sensör bulunmaz, bu nedenle motor kontrol ünitesi (ECU) bunları tespit edemez. İnsan analizi ve yargısı hala önemlidir. Örneğin, ECU eksik bir palet pabucunu tespit edemediği gibi, tek tek enjektör aşınmasını da tespit edemez.

İdeal bir senaryoda, altı enjektörün tamamı aynı anda arızalanmamalıdır. Ancak, çalışma sırasında elektro-hidrolik kontrol sisteminin müdahalesi nedeniyle, motor yakıt sistemi bileşenleri aşındığında, ECU, motor devri düştükçe, azalan motor gücünü telafi etmek için hidrolik pompa akışını ayarlar. Operatörlerin bu ayarı hissetmesi pek olası değildir. Bunu doğrulamak, son kullanıcıların genellikle yapamayacağı hassas testler gerektirir. Bu, yaygın bir gözlemi açıklar: “motoru çalıştırmak zor, ancak çalıştıktan sonra normal çalışıyor.” Gerçekte, tamamen normal değil—yakıt sistemi aşınması sadece ilk çalıştırma yakıtını etkilemez, ancak bu fark edilmez.

Yakıt sistemi bileşenleri kritik bir aşınma seviyesine ulaştığında—altı silindirli bir motorda, en az dört silindirde—çalıştırma zorluğu veya tamamen çalışmama meydana gelir. Tipik olarak, ilk belirti sıcakken zor çalışmadır, ardından sonunda soğuk çalıştırma sorunları gelir. Kapsamlı testler bu fenomeni doğrulamıştır, ancak bu durum nadiren son kullanıcılara iletilir.

Sökülen enjektörler arasında, uygun şekilde test edilip seçilirse, hala kullanılabilir ömrü olanlar olabilir. Bunlar, kullanıma devam etmek için bir set oluşturmak üzere diğer hizmet verilebilir enjektörlerle birleştirilebilir. Bu uygulama mümkün olsa da, tam performansı geri kazandırması beklenmemelidir—sadece temel işlevselliği. CAT, farklı aşınma seviyelerine sahip enjektörleri birleştirmenin, silindirler arasındaki yakıt dağıtımını etkileyebileceği ve potansiyel olarak krank mili ve biyel kolu grubundaki aşınmayı artırabileceği için bu yaklaşımı önermez. Bu tür kombinasyonlar esasen geçici bir çözümdür.

Saha onarım koşullarında, enjektör arızasının nitel değerlendirmesi, çalıştırma sıvısı testleri kullanılarak yapılabilirken, nicel değerlendirme genellikle imkansızdır. Bu sınırlama, elektronik olarak kontrol edilen yakıt sistemlerinin doğasında vardır.

Bu saha uygulamaları, yerinde servis deneyimiyle geliştirilmiştir. Mekanik aşınmadan kaynaklanan arızalar, standart teşhis araçlarıyla (özel yazılımlı CAT ET) tespit edilemez ve geri dönüş yakıt ölçümü yoluyla nitel değerlendirme, tek pratik yöntem olarak kalır. Sonuç olarak, belirli arızalı üniteleri belirlemek mümkün olmadığından, altı enjektörün tamamının birlikte değiştirilmesi gereklidir.