Daha sonra, teknik yönetim işine geçip daha geniş bir vizyon kazandıktan sonra, imalat fabrikalarında çekiç kullanımının kesinlikle yasak olduğunu fark ettim. Bunun bir nedeni, iş yoğunluğunu ve güvenlik risklerini artırmalarıdır; bir diğeri ise standartlaştırılmış ve normalleştirilmiş süreçlerin gerekliliklerine uymamalarıdır.

Montaj hatlarında, kurulum için her zaman özel fikstürler kullanılır. Örneğin, 20 tonluk bir makinenin kovası, uygun prosedürü izleyen tek bir operatör tarafından takılabilir. Bu nedenle, bir zamanlar birkaç meslektaşımı, bir kişinin çekiç kullanmadan bir kovayı nasıl söküp takabileceğini öğrenmek için özel olarak bir fabrika sahasına götürdüm.

Bu deneyimden yola çıkarak, bakım atölyelerinde (fikstürlerin tek bir makine modeline özel olduğu fabrikalardan farklı olarak; bizimkiler evrenseldir) büyük ölçekli sökme ve takma işlemleri için çoklu fikstürler tasarladım ve ürettim. Örnekler arasında hidrolik pompalar, motorlar, silindirler, motorlar ve bom/kol tertibatları için fikstürler bulunur. Bu aletlerle, bu değerli ve ağır bileşenler kolayca sökülüp takılabilir—çekiç veya keski olmadan. Bu, bileşenler için doğru sökme ve montaj sürecidir.

Günümüzde, aletler ve fikstürler daha da eksiksiz—anahtar, bunları nasıl kullanacağınızda yatıyor.

Örnek:
Hidrolik pompa sökme ve montajı için, bazı insanlar hala manuel kaldırmaya güveniyor. Başka bir makine mevcut olmadıkça, bu uygulama desteklenmemelidir. İlk olarak, yaralanma riski taşır; ikincisi, montaj standartlarını garanti edemez.

Bu bizi bileşen montajı gerekliliğine getiriyor:
Bir makineye takılan komple bileşenler (özellikle büyük olanlar) için, temizliğe ek olarak, uygun hizalama gereklidir. Birçok kişi bunu anlamıyor—sadece monte edilebildiği sürece sorun olmadığını düşünüyorlar. Yanlış hizalamanın, eşleşen bileşenlerin hizmet ömrünü ve hassasiyetini doğrudan etkilediğini fark etmiyorlar. Bazı operatörler, yeniden montajdan sonra makinenin eskisi kadar sorunsuz çalışmadığını bile fark ediyor—bu yüzden.

Günümüzde, kaldırma aletleri bol ve ucuzdur. Sadece birkaç düzine yuan'a mal olan basit bir gergi kayışı bile, güvensiz manuel kullanımı değiştirebilir. Örneğin, bir hidrolik pompa takarken, pompa milinin motor krank milinin volanı ile eş eksenli olması gerekir. Pompa, kaplin tampon bloğuna sorunsuz bir şekilde girmeden ve cıvata delikleri volan muhafazası ile hizalanana kadar motora paralel olarak hareket ettirilmelidir. asla cıvatalarla yerine çekilmemelidir. Hizalanmazsa, kaldırma konumunu ayarlayın ve tekrar deneyin—kaldırma aletinin amacı budur. Tüm cıvatalar tamamen sıkılana kadar, kaldırma cihazı bırakılmamalıdır. Bu, profesyonel ve amatör iş arasındaki farktır. Vinci çok erken bırakmak, pompanın yer çekimi altında kaymasına neden olur, bu da eksantriklik ve erken aşınmaya yol açar.

Bunlar gelişmiş teknolojiler değil. Fark, profesyonel olmayan çalışanların bunları genellikle göz ardı etmesidir. Uzmanlar bu tür “temel” konulardan bahsetmezler çünkü çok önemsiz görünürler—ama önemlidirler.

Diğer durumlar:

• Bom ve kol kaldırma (küçük kollar): Uygulama, ağırlık merkezinde tek bir kaldırma noktasının kontrol halatlarıyla en iyisi olduğunu gösteriyor. Küçük bir itme/çekme ile pim sorunsuz bir şekilde takılabilir. Daha ağır parçalar için, çok noktalı donanıma ihtiyaç vardır ve bazı sapanların uzunluğu ayarlanabilir olmalıdır.

• Kova sökme: Ağırlık merkezi bulunduğu sürece, bir kişi işi bitirebilir—30 tonluk makinelerde veya pimlerin basamaklara aşındığı durumlarda bile (sahada çalışma platformları veya çukurlar kullanarak). Çekiç gerekmez.

• Dönüş redüktörü sökme: Kaldırma için başka bir makine ile en iyi şekilde yapılır. Redüktör eşit olarak kayışlanmalı ve kaldırmadan önce muhafaza flanşını yuvasından ayırmak için kriko vidaları kullanılmalıdır. Aksi takdirde, dönüş motoru muhafazalarının kırılması vakaları meydana gelebilir.

• Karşı ağırlık sökme: Fabrika tarafından takılan karşı ağırlıklar nadiren sorun çıkarır, ancak doğru prosedürler izlenmediği için saha sökümünden sonra çoğu başarısız olur. Bu kadar ağır parçalarla, hassas montaj esastır; aksi takdirde, karşı ağırlık düşebilir. Maliyet nedeniyle asla uygun kaldırma ekipmanını atlamayın. Kötü yeniden montaj, eşleşen yüzeylere zarar verebilir, kirleticilerin girmesine izin verebilir ve cıvataların sıkı görünmesine rağmen aslında gevşek kalmasına neden olabilir—geri dönüşü olmayan hasara yol açar. Aynı prensip, yakıt tankları gibi büyük bileşenler için de geçerlidir: yüzeyler temizlenmeli, paslanmalı ve yeniden montajdan önce döküntüler temizlenmelidir.

Sabitleme gereksinimleri:
Cıvatalar ve pimler, OEM gereksinimlerine göre sabitlenmelidir. Bir zamanlar bir çalışanın gevşek bir bom pimini doğrudan boma kaynak yaptığını, hatta pürüzsüz görünmesi için taşladığını gördüm. Gerçekte, bu, bomun kendisine zarar verir. Bunlar gibi sorunlar bilimsel olarak analiz edilmeli ve kök nedende çözülmelidir—kaba kuvvetle değil. “Sadece kendi yolunuzda yapın” dönemi çoktan geçti.

Bir parça yeniden montajdan sonra tekrar tekrar düşerse, nedeni “yaygın bir arıza” olarak reddedilmek yerine dikkatlice araştırılmalıdır.

Palet tertibatları bile sıkı OEM standartlarına sahiptir: palet hizalaması, silindir paralellik toleransları vb. karşılanmalıdır. Aksi takdirde, erken aşınma meydana gelir ve insanlar yanlış bir şekilde yedek parça kalitesini suçlar. Dozerleri onarırken, şasi, silindirler, avara tekerlekleri ve dişlilerin tümünün hizalı ve paralel olmasını her zaman sağladık—ancak o zaman düz hareket ve minimum aşınma garanti edilebilirdi.

Bom ve kol burçları için, çoğu bunların sadece kaba parçalar olduğunu düşünüyor ve dikkat etmiyor. Aslında, kritik ve zorlular. Yanlış kullanım, güvenilmez pim tutulmasına yol açar, bu da stresi hidrolik silindirlere aktarır ve çubuk ucu kırıklarına neden olur. Daha sonra mekanik, kendi kötü montajı yerine silindiri suçlar.

Aynı mantık radyatörler için de geçerlidir: çatlaklar genellikle kötü kaliteden değil, gevşeklik veya titreşimden kaynaklanır. Bunları düşük kaliteli satış sonrası parçalarla değiştirmek sadece sorunu daha da kötüleştirir.